Wednesday, January 4, 2012

миний шүтээн

Зургаан сарын хорин есөн
Зураг шиг сайхан налгар зун байсан юм
Зуурдаар аав минь амиа алдаж
Замбуулинд би аавгүй хоцорсон юм
     Бурханд аавын минь хэрэг гарсан юм байлгүй
     Буцаж ирэлгүй түүгээрээ явсан юм
     Диваажинд аавын минь орон зай дутсан юм байж дээ
     Дэндүү эрт намайгаа орхиод одсон юм
Үйлийн үр нь таарсан юм шиг
Үдийн хугархайд аав минь гарахдаа
Эргэж ирэхгүйгээ мэдсэн юм шиг
Ээжийг минь татаж үнсээд гарсан юм
      Үдэш болж нар жаргалаа
      Үүдээр аав минь орж ирсэнгүй
      Гай таарсан тэр нэг орой
      Гал дээр сүүтэй будаа буцлах нь нэгийг өгүүлнэ
Нэг их удсангүй аав минь өнгөрснийг бид мэдлээ
Нутгийн хүмүүс аавын минь цогцосыг
Хүндэтгэлтэйгээр өргөж гэрт орууллаа
Хүүхэд шиг цайлган ааваасаа би ингэж хагацсан юм
     Балчир жоохон байсан ч гэлээ
     Босоод ирээсэй гэж дотроо найдаж
     Хөрч хөшсөн биеийг нь тэврэн
     Хөлийг нь дэрлэж уйлж суусан юм
Шөнө болгон зүүдэндээ
Шивнэж би аавтайгаа ярилцдаг болхоор
Хийсвэр хоосон зүйл ч гэлээ
Хамгийн ихээр зүүдэнд би шүтдэг юм.